Windows Server 2008 R2 Windows Deployment Services ve Windows 7 Deployment

Ozgur KOLUKISA 27/12/2009

0 12 dakika okuma süresi

Bilgi işlem departmanlarının en sık yaptığı işlerden birisi, hiç şüphe yok ki işletim sistemi kurulumudur. Bu oldukça basit bir iş sayılsa bile, söz konusu özellikle çok sayıda bilgisayara işletim sistemi kurulması gerekirse, oldukça uzun zaman alacak olan bir işlemdir. Bu problem nedeniyle, bazı firmalar, işletim sistemi kurulumunu uzaktan ve otomatik olarak yapılmasını sağlayan yazılımlar geliştirmişlerdir.

Microsoft Windows 2000 Server ile RIS ( Remote Instalation Services) adlı servisi geliştirmiş ve Windows Server 2003 ile birlikte devam ettirmiştir. Oldukça başarılı olduğunu söyleyebileceğimiz bu servisten sonra, işletim sistemi kurulum yapılarında değişikliğe gidilmiştir. Bunun ilk aşaması Windows vista ile yaşanmış ve Windows Vista artık RIS üzerinden dağıtılamayacak farklı bir yapıya bürünmüştür. Bu nedenle ilk olarak Windows Server 2003 R2 sürümüyle birlikte, WDS ( Windows Deployment Services ) adlı servis, RIS’in yerini almıştır. RIS, Windows Server 2008 ve Windows Server 2008 R2 sürümüyle birlikte gelmeye devam etmektedir.

Windows 2008 WDS ile 2008 R2 WDS arasında bazı olumlu farklar bulunmakta.

a. Kurulumu yapılacak olan PC başında F12’e basmak artık gerekmiyor. ( Yazının ilerleyen bölümünde bunun yapılandırmasını göreceksiniz)

b. Artık Windows 7 ve Windows 2008 R2’de WDS üzerinden dağıtılabilir. Windows Vista ve Windows Server 2008 desteği sürmektedir.(Windows XP,2003 işletim sistemleride yüklenebilmekte, ancak sadece Windows Server 2003’den upgrade etmişseniz, image’ları convert ederek yapablirsiniz )

c. Driver repository ile kurulumu yapılan bilgisayarlara eksik driverlar, WDS server üzerindeki arşivden yüklenebilir. Bu oldukça önemli bir yenilik. Kurulumunuzu tam olarak otomatize etmeniz için oldukça önemli bir adım. Bu özelliğie “Driver Provisioning”de denir.

d. Multicasting IPV6 üzerindede çalışmaktadır.

RIS, WDS 2008 ve WDS 2008 R2 arasındaki tüm farklar için http://technet.microsoft.com/tr-tr/library/dd348499(WS.10).aspx adresine göz atabilirsiniz.

WDS RIS’e dayanan ama oldukça fazla yapısal değişikliğin olduğu bir servistir. Aşağıdaki şemada’WDS’in bileşenlerini göreceksiniz.

Şema -1 WDS bileşenleri

A- WDS’in Kurulumu

WDS kurulumu için Server’ınızın Active Directory’e üye bir server olması gerekir. Domain Controller’lar üzerine de WDS kurulup çalıştırılabilmekle birlikte, bu tavsiye edilmez. Mümkünse bu iş için ayrı bir sunucu ayırınız. Bunun dışında Domain Controller olmayan bir DHCP server üzerine de WDS kurabilirsiniz. Sunucunun File, Print Server, ADDS, ADDCS gibi roller çalıştırmamasını tekrardan hatırlatayım.

WDS mutlaka networkunuzde Active Directory, DNS, DHCP bulunmasını gerektirir. Ayrıca İşletim sistemi imageları mutlaka NTFS ile bölümlenmiş bir partitionda saklanmalıdır. Bu partition, işletim sisteminin yüklü olduğu partition olabilir, ancak tavsiye edilmez. Size tavsiyem Serverda bunun için ayrı bir disk ya da partition ayırınız.

Client tarafında ise kurulum yapacağınız bilgisayarların PXE desteğine sahip olması şartır.

Öncelikle Server Manager’ı açın ve buradan Roles nodunu seçiniz. Buradan Add Roles’e tıklayın (şekil 1)

Şekil 1

Açılan Select server Roles adlı pencereden Windows Deployment Services i seçiniz (şekil 2 )

Şekil 2

Next’ tıklayarak devam ediyoruz. Ekranda WDS için seçebileceğiniz rolleri görmektesiniz. (şekil 3)Burada işaretli iki tane rol vardır :

1- Deployment Server : WDS servislerinin temelidir. Mutlaka gerekli bir roldür. Bu rolü çalıştıran server, WDS çekirdek servisleri ve İşletim sistemi imagelarını yönetir.

2- Transport server : Multicast tabanlı kurulumlar için ayrıca yükleyebileceğiniz bir roldür. Multicast clientlarıyla iletişim kurmak ve multicast transmission başlatıp, Imagelara ulaşmalarını sağlar. Eğer ayrı bir serverı Transport server yapmışsanız, yönetimini sadece wdsutil.exe komut satırı aracıyla gerçekleştirebilirsiniz.

Her iki rolde aynı sunucuya kurulabilir.

Şekil 3

İlgili rolleri seçtikten sonra devam ediyoruz,

Şekil 4

Kurulumumuzu tamamlıyoruz.

Şekil 5

Kurulum tamamlandıktan sonra, WDS server temel bir yapılandırma yapmanız gerekmektedir. Bunun için öncelikle, WDS konsoluna erişmeniz gerekir. Administrative Tools menüsünden WDS konsolunu açabilir yada Server Manager’ı bu iş için kullanabilirsiniz.

Herneyse, ilgili konsolda Windows Deployment ServicesServers yoluyla serverrınızı seçin ve sağ tıklayıp Configure Server’ı seçin.(Şekil 6)

Şekil 6

Bir sihirbaz açılacaktır, next diyelim.

Şekil 7

Remote installation folder location, İşletim sistemi imagelarınız tutcağımız yeri belirlememizi sağlar. Daha öncede bahsettiğim gibi bu bölüm, mümkün ise sistemin kurulu olduğu partitiondan ayrı bir partiiton’da olsun.

Ben daha önceden bir diski formatlayıp e: olarak harf verdim. Ve Lokasyon olarak E:Remote Install klasörünü seçiyorum, nextsiyerek devam ediyorum.(Şekil 8)

Şekil 8

Bir sonraki adım “PXE Server Initial settings”. Bu bölümde, PXE Serverımızın, networkden boot olan clientlara nasıl yanıt vereceğini belirleriz. Buradaki seçeneklerimizi şimdi tek tek açıklayım;

Do not Respond Any client computer : WDS, herhangi bir client’a yanıt vermez, işletim sistemi yüklenmesine izin vermez. Yani aslında WDS bu durumda suspend durumdadır, çalışmaz. WDS servisimiz 7*24 çalışacak bir server değildir, normalde sadece gerektiğinde çalıştırılır. Bu seçenek daha sonra konsoldan değiştirilebilir.

Respond only to known client computers: WDS, sadece domaine üye olan clientlara yanıt verir, domainde olmayan clientlar servisten faydalanamaz. Peki şimdi aklınıza bir soru gelebilir? Bilgisayarda işletim sistemi yokken pcyi nasıl domaine katacağım?

Hemen açıklayım. Active Directory’de Computer prestaging denilen bir işlem gerçekleştirilebilir. Bu işlem ile bilgisayar GUID ya da UUID numarası + alınarak domainde bir bilgisayar hesabı manual olarak oluşturulur. WDS, clientın GUID yada UUID’sini Active Directorydatabasei ile kıyaslar. Eğer Domain’de böyle bir pc varsa clienta hizmet verir. Bu konuda daha sonra bir yazı yazacağım.

Respond all client computers: Bu seçenek ile ister domainde olsun, isterse de olmasın tüm client bilgisayarlara WDS hizmet verecektir. Aslınca çoğu senaryoda bu seçeneği seçeblirsiniz. Ancak bundan daha kullanışlı bir seçenek daha var.

Require Administrator approval …… : Yukarıdaki seçeneği seçmişseniz, bu seçenek size bir kontrol seçeneği sağlar. Bu opsyionla birlikte, siz, konsoldan onaylamadığınız sürece hiçbir client WDS servisinden yararlanamaz. Client boot olduktan sonra WDS’ten yanıt bekler. Sizde konsoldan “Pending devices” bölümünden clienta onay verirsiniz ya da ret edersiniz, bu kadar basit.

Şekil 9

Ben bu ekranda Administrator approval seçmeden, Respond to all client computers seçeneğiyle devam edeceğim, çünkü amacım tam otomatize edilmiş bir kurulum. Buradanda devam ettikten sonra WDS sihirbazı tamamlanmak üzeredir (Şekil 10)

Şekil 10

Sihirbaz tamamlandıktan sonra, son olarak karşınıza birseçenek çıkacaktır. Add images to the server now, seçeneğini seçerseniz, İşletim sistemleri için boot ve install images seçmek için sihirbazı devam ettirirsiniz. Ben bu seçeneğin işaretini kaldırarak devam ediyorum

Şekil 11 – Sihirbazı daha fazla uzatmamak için işareti kaldırabilirsiniz.

Böylelikle WDS serverın çekirdek ayarlarını tamamlamış oluyoruz.

B- WDS Server’a Image’ların yüklenmesi

WDS server genel ayarlarını yaptıktan sonra, sıra imageları yüklemeye geldi. WDS server’da 2 tür image vardır:

1- Boot Image : Boot image’lar, clientın DHCP’de ip aldıktan sonra, PXE server üzerinde çalıştırdıkları uygulamadır. Amacı, temel ayarlarınızı yapıp, uygun işletim sistemini seçmeniz için bir yükleme yardımcısıdır. Windows Vista, 2008, Windows 7 ve 2008R2 DVD’sindeki, sources klasöründeki boot.wim dosyası, birer boot imagedır.

2- Install Image : Install image’lar ise, kurulumu gerçekleştirilecek olan işletim sisteminin çekirdek dosyalarıdır. Windows Vista ile birlikte tek install image ile birlikte bir kaç farklı sürüm işletim sisteminin dosyaları tek image dosyasında bulunur. Yine, boot imagelardaki gibi, install image’da sources dizininde install.wim adıyla mevcuttur.

Önce boot image ardında, bir install image yükleyerek devam edelim. Ben Windows Server 2008 R 2DVD’sini sürücüme takıyorum ve devam ediyorum.

Not: Hangi işletim sisteminin boot.wim dosyasını yüklediğiniz aslında çok önemli değil. Ancak işletim sistemini “Multicasting” ile dağıtacaksanız, unutmayınki, Windows Vista SP1 öncesi boot.wim dosyaları ile Multicasting yapamazsınız.

Önce WDS konsolundan Boot images’a sağ tıklayın ve “Add Boot Image…” seçin.(Şekil 12)

Şekil 12

Açılan pencereden DVD’nizdeki sources klasörünü ve içindeki boot.wim dosyasını gösterin. Elbette boot.wim ya da install.wim i farklı bir yerdende alabilirsiniz. Doğru yolu gösterin yeter.(Şekil 13)

Şekil 13

Next’e tıklayıp devam ediyoruz. Sihirbazın devamında Image adı ve description girebilirsiniz. Unutmayın Image name ve description, Networkden boot olan clientın göreceği isimlerdir. İsimleri değiştirebilirsiniz. İşletim sistemi mimarisini eklemeyide unutmayın ( x86, x64 gibi … )

Örneğin Image name: Windows Server 2008 R2 şeklinde yaparsanız, boot ederken, özelliklede birden fazla boot image girmişseniz, pc başındaki kişi için yardımcı olacaktır.(Şekil 14)

Şekil 14

Sihirbazı devam ettirdiğimizde, servis boot image ını bilgisayara kopyalmaya başlar. Bu işlem bir kaç dk sürebilir.(Şekil 15)

Şekil 15

Şekil 16

İşlem tamamlandıktan sonra sihirbazı sonlandırın ve WDS konsoılundaki boot images kısımında image ın eklendiğini teyit edin (Şekil 17)

Önemli bir not : Benim çalıştığım PC x64 uyumlu bir PC. Eğer clientlarınızın işlemcileri x64 desteklemiyorsa ( ki muhtemelen en az birkaç tane çıkacaktır ) x86 boot.wim eklemeyide unutmayın. 32 bit processorler 64 bitlik boot imageını çalıştıramazlar.

Şekil 17

Boot image yüklendikten sonra, Install image ı da eklemelisiniz. Öncelikle yüklmesini yapacağınız işletim sisteminin DVDsini ya da dosyalarını temin ediniz. Ben Windows 7 kuracağım için, DVD sürücüme Windows 7 DVD’sini takıyorum ve devam ediyorum.

Önce, WDS konsolundan “Install images”a sağ tıklayın ve “Add install images…” seçin.

İlk olarak karşımıza Image Group ekranı gelecektir. Image grouplar, ekleyeceğiniz işletim sistemi imagelarını gruplayıp daha kolay yönetmenizi sağlarlar. Varsayılan olarak Image Group 1 adlı varsayılan bir grup vardır. Sizler ister bunu kullanabilir ya da isterseniz, Yeni bir image group oluşturabilirsiniz.

Örneğin, x64, x86 şeklinde gruplar oluşturarak mimariye göre bir gruplama yapabilirsiniz. Ya da Desktop, Server gibi role göre bir düzenlemeye gidebilirsiniz. Ya da Benim aşağıda da yaptığım gibi (Şekil 18) Windows 7 x64, Windows Vista x86 vb hem OS adı hemde mimari bilgisi veren bir yapılandımaya gidebilirsiniz, keyfinize kalmış…

Şekil 18

Ben Yeni bir grp oluşturmak ve image ı bu grup içinde tutmak için “Create an image group named” kısımına grup adnı yazıyorum ve next’e tıklayarak devam ediyorum.

Devam ettiğimizde, install image ını kapsayan install.wim dosyanızı gösterin. (Şekil 19) Ben Windows 7 DVD’sindeki install.wim dosyasını seçtim ve next ile devam ettim.

Şekil 19

Bir sonraki adımda, install.win içindeki işletim sistemlerinin bir listesini görürsünüz. Hangi işletim sistemi sürümlerini clientlara kurmak istiyorsanız, onları seçin. Ben Windows 7 Professional ve Ultimate x64 sürümlerini seçiyorum, diğerlerinin seçimlerini kaldırıyorum.(şekil 20)

Şekil 20 – Sadece clienta kurmak istediğini sürümleri seçin.

Aynı ekranda ”Use defaultname and description for each of selected images” adından bir seçenek işaretlidir. Bu seçeneği kaldırırsanız, yukarıdaki listede gördüğüniz isimleri değiştirip daha kullanıcı dostu isimler verebilirsiniz.

Çünkü boot.wim içinde bahsettiğim gibi, buradaki isimler, pc boot imagını kullanıp yüklemeye geçtiğinizde, karşınıza çıkacak olan isimlerdir. Bu adımı da geçtiğinizde, artık imagelar servera kopyalnmaya başlayacaktır (Şekil 21)

Şekil 21

İşlem bittikten sonra, Install images bölümünü kontrol edin: Imagelar burada görünmelidir.(Şekil 22)

Şekil 22

Bu işlemle birlikte Image ekleme işlemleride sonlanmış olur. Yeni imagelar için aynı prosedürleri takip ediniz.

C- WDS Server Yapılandırması

Bu bölümde sizlere WDS’in bir takım önemli ayarlarını ayrıntılı bir şekilde anlatacağım. Öncelikle WDS konsolundan servera sağ tıklayıp properties’i seçin. Çılan pencereden ilk olarak “PXE Responses” tabını açın.(Şekil 23)

PXE response policy, başlığı altındaki ayarları, WDS temel yapılandırmasında detaylıca anlatmıştım. Burada

PXE Response Delay : Eğer birden fazla WDS serverınız varsa, bu serverın clientlara yanıt vermeden önce ne kadar süre beklemesi gerektiğini belirtir. Daha anlaşılır şekilde açıklayacak olursam ; WDS server, diğer WDS serverların clienta yanıt vermesini bekler, eğer belirtilen süre boyunca (Delay in seconds) diğer WDSler clientı kabul etmez yada edemezlerse, bu server, clienta yanıt verecektir.

Buradaki değeri WDS serverlar arasındaki bir öncelik değeri olarakta düşünebiliriniz. Önceliği en düşük değere sahip olan server, clienta ilk yanıt verecek olan serverdır. 0 (Sıfır) değeri, en düşük değerdir ve server, diğer serverları beklemeksizin clienta hemen yanıt vermeye çalışır. Örneğin 5 değeri verilirse, Server 5 sn boyunca, diğer WDSlerin clientı yanıtlamasını bekler. Eğer 5 sn boyunca diğer WDSler clienta hala bir yanıt vermemişse, clientı yanıtlar.

Şekil 23

DHCP tabını açalım. Bu bölüm oldukça önemli bir bölüm çünkü, WDS’in DHCP ile doğrudan bir ilişkisi vardır. DHCP clientın ip almasını ve PXE Serverı (WDS server) bulmasını sağlar.(Şekil 24)

WDS için Microsoft ya da 3. Party bir DHCP server kullanılabilir ( ama Microsoft DHCP servisini kullanmanız tavsiye edilir).

Benim WDS serverım aynı zamanda bir DHCP server, bu nedenle “Do not listen on port 67” ve “Configure DHCP option 60 to indicate that this server is also a PXE server” seçeneklerini işaretlemelisiniz ( Varsayılan olarak işaretlidir).

Do not listen on port 67 : 67 numaralı port Bootp portudur. WDS bu portu aktif olarak kullanır. Ancak DHCP serverda aynı portu dinler ve kullanır. Eğer DHCP ve WDS aynı server üzerine kurulmuşlarsa, aynı portu dinlerler. Bu durumda WDS clientlara Bootp üzerinden yanıt veremez. Yani clientlar WDS’e ulaşamazlar, bir çakışma gerçekleşir. Bu nedenle DHP ile WDS’in aynı servera kurulduğu durumlarda, bu kuucuğu işaretleyin. Böylelikle WDS artık clientları Botp üzerinden dinlemeyecek ve bu işi DHCP’ye bırakacaktır.

Ayrıca komut satırından bu özelliği devre dışı bırakmak istiyorsanız :

wdsutil /set-Server /UseDhcpPorts:No

komutunu çalıştırın.

Configure DHCP option 60 to… : Bu seçenek, WDS’in client tarafından bulunmasını sağlar. Clientlar networkden boot olurlarken DHCP serverdan bi IP adresi alırlar, bunun yanında, DHCP scope options’da belirtilen Default gateway, DNS,WINS, Netbios Options gibi değerleri de alırlar.

Option 60, serverın bir PXE (WDS) server olduğunu belirtir. Böylelikle bu bilgiyi alan client, 60 nolu opsiyondaki ip adresine sahip olan server üzerinden boot olma yoluna gider ve PXE uygulamasını çalıştırır.

Not: Benim uygulamamda, WDS serverın üzerinde aynı zamanda DHCP servisi de çalışıyor. Bu durumda, DHCPdeki scope’a 60 nolu opsiyonu otomatik olarak eklenir.

Şekil 24

DHCPnizde bu değerin girilip girilmediğine emin olmak için, ya da bu değeri girmek için, DHCP konsolunu açın ve Server Options bölümüne tıklayın. Burada Şekil 25de görüldüğü gibi 0060 PXE client isimli bir değer olması gerekir. Bu değer yoksa elle kendiniz ekleyiniz.

Şekil 25 – 60 nolu option: PXE client

Bu bölümüde özetleyecek olursam, WDS için DHCP kurulu olmalıdır. Eğer DHCP ile WDS aynı serverda ise bu tabdaki her iki kutucukta işartlenmelidir. DHCP başka bir serverda kuruluysa, “Do not listen on port 67” kutucuğu kaldırılmaldır ve DHCP’de server ya da scope ayarlarından 60 nolu option eklenmelidir.

Şimdi devam edelim. Bir başka önemli tabımız Advanced. WDS serverın, Active Directory ile de doğrudan yakın bir ilişkisi vardır. WDS’in Domain Controller ve Global catalog serverlar ile haberleşmesi gerekir. Normalde WDS bu işi kendisi başarıyla halledebilir: Haberleşeceği DC ve Global Catalog u kendisi bulur. Ancak siz özel bir Domain Controller ve Global Catalog belirleyeyim, WDS hep bu serverları kullansın istiyorsanız aşağıdaki alanlardan istediğiniz serverı seçebilirsiniz.(Şekil 26)

Şekil 26

WDS Serverın clientlara yanıt vermesi için mutlaka authorize edilmesi gerekiyor. Authorization sadece onaylanan serverların clientlara yanıt vermesi için yapılması gerekn bir yetkilendirme işlemidir.

Konuyu şöyle biraz açalım: Devlet dairesinden alınan bir belgeyi inceleyip arşive kaldıracaksınız. Bu tür belgeler genellikle bilgisayarda hazırlanırlar ve elle doldurulurla. Gerçektende birisinin tapu, diploma vb bir belgeleyi kopyalaması son derece kolaydır. Ancak soğuk mühür vurulduktan sonra, mühürü çalmadığınız sürece belge güvenilirdir. Authorizationda soğuk mühüre benzer. Authorization ı olmayan suncunun hiç bir hükmü yoktur.

Serverınızın clientlara yanıt vermesi için mutlaka Authorize this Windows Deployment Services in DHCP seçeneğini seçin.

Not: DHCP’nin authorization’ı ile WDS’in authorization’ı farklı şeylerdir karıştırmayınız..

Bir başka yapabileceğiniz ayar ise, client boot ayarlarıyla ilgili. Boot tabını seçelim.

Burada PXE boot policy başığı altında, iki kategori var. Known ( Bilinen, AD’ye üye) ve Unknown (bilinmeyen, AD’ye üye olmayan ) clients. Her ikisi içinde 3 farklı ayar yapılandırırız.

Require the user to press the F12 key to continue the PXE boot : Clientın PXE boot işlemini başlatması için F12’e basması gerekir. Client birkaç saniye içinde ( 5 sn kadar) F12’ye basmazsa, networkten boot olmaz tekrar bilgisayarı başlatması gerekebilir.

Always Continue the PXE boot : Clientın boot olması için F12’ye basması gerekmez,işlem otomatik başlar. Ancak bir defa başlayınca boot işlemini durduramazsınız.

Continue the PXE boot unless the user pressess the ESC key : PXE boot otomatik olarak başlar, ancak client isterse bu süreci ESC’ye basarak durdurabilir.

Ben F12’ye basmayım ancak istediğim zaman bu işlemi durdurabileyim diye Unknown client altında “Continue the PXE boot unless…” seçeneğini seçeceğim.(Şekil 27)

Şekil 27

Default boot image (optional) : x86, x64 ve ia64 (itanium 64) mimarileri için kullanılabilecek olan varsayılan boot image’lar. Eğer WDS serverda farklı mimarilerde imagelar kullanıyorsanız, mimariyi bazalarak istediğiniz boot imageının varsayılan olarak yüklenmesini sağlayablirsiniz.

Tekrar hatırlatayım bu bot imageları için geçerlidir, install imageları için değil. En iyisi bu kısımı boş bırakmanızdır.

Bütün bu seçenekleri yapılandırdıktan sonra artık WDS clientlara hizmet vermeye hazırdır.

D- Client Operating System Deployment

Gel gelelim son aşamaya: Client kurulumu. Client tarafında kurulum yapmak için, daha öncede bahsettiğim gibi clientın kurulacak işletim sistemi için minimum sistem gereksinimlerini karşılaması ve mutlaka PXE desteği olması gerekmektedir. PXE, bilgisayarın networkten boot olup uygulama çalıştırmasını sağlayan bir teknolojidir. Günümüzdeki Pclerin neredeyse tamamı PXE desteğine sahiptir. Yinede işe başlamadan önce, bilgisayarlarınzın dökümantasyonlarını incelemenizi tavsiye ederim.

Öncelikle clientı networkten boot etmek üzere yapılandırın. Eğer bilgisayar boş, yeni ya da tamamıyle formatlanmış bir harddiske sahipse, bu ayarı yapmanız genelde gerekmez. Zira çoğu bilgisayarda Network boot desteği aktif halde gelir. Eğer Network üzerinden boot olmuyorsa, Bios’tan bu özelliği aktif hale getiriniz.

PC’yi boot edin, PC DHCP serverdan ip adesi alacak ve WDS serverınızı bulacak, gerekli boot uygulamasını çalıştıracaktır.(Şekil 28)

Not: Serverda boot seçeneklerinden Require the user to press the F12 key to continue the PXE boot seçili ise, bu kısımda sizden F12ye basmanız istenecek. Bu durumda beklemeden F12’ye basınız.

Şekil 28

Windows Bot manager ekranına geldiğinizde, bilgisayarı hangi boot imageından başlatmak istiyorsanız, onu seçin. Ben yukarıdaki işlemlerden ayı olarak ayrıca x86 Windows 7 image ıda eklemiştim. Sizin ekranınız muhtemelen benimkinden farklı olacaktır.

Burada unutulmaması gereken altın kural şu : x86 boot image hem x86 hemde x64 destekli pclerde çalışır. X64 ise sadece x64 destekli pclerde çalışır, yani x86 tabanlı işlemciye sahip pcler bu image ı çalıştıramayacak ve hata alacaklardır. Ben Microsoft Windows 7 (x86) seçerek devam edeceğim. Ama Microsoft Windows Setup ( x64) seçseydim yine fark etmeyecekti.(Şekil 29)

Şekil 29

Daha sonra windows kurulum programı yüklenmeye başlar.(şekil 30)

Şekil 30

Şekil 31- Windows 7 Startup ekranı açılıyor.

Boot işlemi yapıldıktan sonra, Setup öncesi bir iki kısa ayar yapmanız gerekir: Dil ve klavye ayarı. Bu ayarı yapmanız zorunlu olmasa bile, ilerleyen adımlarda Türkçe klavye kullanma ihtiyacı hissedebilirsiniz  buradan Turkish ve Turkish Q seçeneklerini seçmenizi tavsiye ederim.(Şekil 32)

Şekil 32 – Rahatınız için lütfen…

Next butonuna tıkladığınızda, sizden bir kullancı adı ve şifre istenir. Bu, install image seçerek yüklemek için bir domain kullanıcısının bilgilerini girmeniz içindir. Install imagelar için NTFS permissionları uygulanır. Users grubunun imagelar üzerinde read,execute hakkı vardır ve yeterlidir. Ben burada, kullanıcım olmadığı için administrator kulanıcısını kullanıyorum. Siz bu işi mümkün ise administrator hesabıyla yapmayın. Hele hele teknisyenlerinize ve kıskanç iş arkadaşlarınıza hiç vermeyin 🙂

Gireceğiniz kullanııc adı domainkullanıcı formatında olmaldır. Yani Domaininizin Netbios adı kullanıcının logon name i şeklinde. Ve Tabiiki sonrada şifreniz.(Şekil 33)

Şekil 33

Bu adımdan sonra eğer doğru bilgilerle oturum açtıysanız, yüklenebilecek işletim sistemlerinin bir listesini görürsünüz.(Şekil 34)

Şekil 34

Ben yine daha sonradan x86 Windows 7 instal image eklediğim için listede hem x64 hemde x86 installa imageları görüyorum. Neyse bu çok önemli değil. Yüklemek istediğiniz image ı seçin ve next’e tıklayın.

Eğer eklediğiniz install image çoklu dilli bir image ise, Select language to install bölümünden dil seçimide yapabilirsiniz.

Bundan sonraki aşamada, Diski biçimlendirmek, işletim sistemini hangi partitiona kurmak istediğinizi seçmelisiniz.(Şekil 35) Ben özel bir seçim yapmıyorum ve nexte tıklayarak devam ediyorum. Bu şekilde devam ederseniz, disin tamamı tek partition c: olacaktır. Partitionlandırma için aşağıdaki araçları kullanabilirsiniz.